معنی امام الدین - جستجوی لغت در جدول جو

امام الدین(اِ مُدْ دی)

لغت نامه دهخدا

کرام الدین

(پسرانه)

بزرگوار دین

فرهنگ نامهای ایرانی

همام الدین

(پسرانه)

دارای مقام و منزلت در دین

فرهنگ نامهای ایرانی

جمال الدین

(پسرانه)

زیبایی دین

فرهنگ نامهای ایرانی

حسام الدین

(پسرانه)

آنکه در دفاع از دین چون شمشیری تیز وبرنده است

فرهنگ نامهای ایرانی

سهام الدین

(پسرانه)

بهره ها و نصیبهای دین

فرهنگ نامهای ایرانی

نظام الدین

(پسرانه)

موجب نظم و انظباط در دین

فرهنگ نامهای ایرانی

امین الدین

(پسرانه)

آنکه در دین امین و درستکار است

فرهنگ نامهای ایرانی

کمال الدین

(پسرانه)

کامل در دین، سبب کمال دین، نام یکی از نقاشان معروف اواخر دوره تیموری و اوایل دوره صفوی، کمال الدین بهزاد

فرهنگ نامهای ایرانی

قوام الدین

(پسرانه)

آنکه موجب استواری و استحکام دین است

فرهنگ نامهای ایرانی

نظام الدین

(نِ مُدْ دی)

قاضی نظام الدین، ابن شرف الدین حاجی محمد فراهی، از فقها و علمای قرن نهم و معاصر سلطان حسین بایقراست و بفرمان او در دارالسلطنۀ هرات منصب قضا داشت و به سال 900 هجری قمری درگذشت. (از رجال کتاب جبیب السیر ص 180). و نیز رجوع به تاریخ حبیب السیر جزو 3 ج 3 ص 438 شود
احمد از علمای قرن یازدهم و معاصربا شاه عباس ثانی صفوی است، وی کتاب فرس نامه را به فرمان این پادشاه تألیف کرده است. (از ریحانه الادب ج 4 ص 209). و نیز رجوع به اعیان الشیعه ج 8 ص 347 شود
ابوالفتح فخرالملک پسر خواجه نظام الملک است، وی بعد از پدر به وزارت برکیارق رسید و به سال 500 هجری قمری کشته شد. رجوع به تاریخ ادبیات در ایران، دکتر صفا ج 2 ص 907 شود

لغت نامه دهخدا

امام الدین یحیی

(اِ مُدْ دی یَحْ یا)

ملک سعید امام الدین یحیی، در زمان منکوقاآن با برادرش ملک افتخارالدین محمد بخاری بوده است در حکومت قزوین شرکت داشته و توأماً بیست و هفت سال حکومت کرده اند. (از تاریخ گزیده چ لندن ص 842)

لغت نامه دهخدا

امام الدین واعظ

(اِ مُدْ دی عِ)

از بزرگان اصفهان در عهد آل مظفر بود. (تاریخ عصر حافظ ج 1 ص 371 و 384)

لغت نامه دهخدا

امام الدین رافعی قزوینی

(فِ یِ قَزْ)

امام الدین، مؤلف قاموس الاعلام ترکی و نیز مدرس تبریزی باستناد نوشتۀ او، وی را از شعرای هندوستان شمرده اند. ولی از کتاب ’تدوین’ که به این شخص نسبت داده شده و نیز از قرائن دیگر بنظر میرسد که نویسندۀ قاموس الاعلام اشتباه کرده است و او همان امام الدین عبدالکریم رافعی قزوینی معروف است. رجوع به قاموس الاعلام ترکی ج 3 و ریحانه الادب ج 2 و رافعی قزوینی (عبدالکریم بن ابوسعد...) در همین لغت نامه شود

لغت نامه دهخدا

امام الدین بیضاوی

(اِ مُدْ دی بَ)

عمر بن محمد بن علی مکنی به ابوالقاسم از دانشمندان و فاضلان قرن هفتم هجری است. بزهد و تقوی معروف به وده و مدتی قاضی القضاتی فارس را بعهده داشته است. خرقۀ تصوف از شیخ حجهالدین ابهری گرفته بوده است. (شیرازنامه ص 136). وفات وی بسال 675 هجری قمری اتفاق افتاده و در مدرسه مقربیۀ شیراز مدفون گردیده است. (از شدالازار چ تهران ص 294). این شخص پدر قاضی ناصرالدین عبدالله بیضاوی است. صاحب تفسیر معروف و نظام التواریخ است. (از حواشی همان کتاب ص 294)

لغت نامه دهخدا

عصام الدین

(عِ مُدْ دی)

عثمان بن علی بن عمر بن عثمان عمری دفتری، مکنی به ابوالنور و ملقب به عصام الدین. ادیب و مورخ قرن دوازدهم هجری. رجوع به عثمان (ابن علی بن...) شود

لغت نامه دهخدا

صمصام الدین

(صَ مُدْ دی)

از حکام لر کوچک که پس از حسام الدین عمربک به حکومت لرستان رسید و بسال 695 هجری قمری کشته شد. (تاریخ گزیده چ عکسی ص 556)

لغت نامه دهخدا

امین الدین

(اَنُدْ دی)

ابوزکریا یحیی بن اسماعیل اندلسی بیاسی. از دانشمندان مشهور زمان خود و در طب و ریاضیات استاد بود. از مغرب بمصر آمد و در قاهره اقامت جست و از آنجا به دمشق رفت و در آنجا بود تا درگذشت. (ازعیون الانباء ج 2 ص 163). و رجوع به همین کتاب شود

لغت نامه دهخدا

کمال الدین

(کَ لُدْ دی)

علی سمیرمی. وزیر محمود بن محمد بن ملکشاه بود و به خنجر یکی از فدائیان اسماعیلی کشته شد. (از حبیب السیر چ تهران ص 382 و 383). و رجوع به دستورالوزراء ص 206 و سلجوقنامۀ ظهیرالدین نیشابوری ص 54 و 75 شود
عطأالله الحسینی از جملۀ اکابر و اشراف هرات بود که برای تقدیم پیشکش و ساوری مردم هرات به خیمۀ محمدخان شیبانی رسید. (از حبیب السیر چ خیام ج 4 ص 377 و 378)
حاکم ناحیۀ ’جند’ بود که به وسیلۀ اتسز خوارزمشاه مقید و هلاک شد. (از حبیب السیر چ خیام ج 2 ص 632). و رجوع به جهانگشای جوینی ج 2 ص 10 و 11 (سید...) شود
ابوعمر الابهری وزیر طغرل بن ارسلان. (حبیب السیر چ خیام ج 2 ص 532). و رجوع به ابوعمر ابهری و دستور الوزرا ص 219 شود
ابوحفص عمر بن احمد بن هبه الله حلبی (586- 660) فقیه و محدث. و رجوع به ابن العدیم و عمر بن احمد بن هبه الله شود

لغت نامه دهخدا

قوام الدین

(قَ مُدْ دی)

لقب بهاءالدوله، ابونصر بن عضدالدوله بن رکن الدوله بن بویه. رجوع به تاریخ گزیده چ لندن ص 430 و بهاءالدوله شود

لغت نامه دهخدا

حسام الدین

(حُ مُدْ دی)

مشارالدوله فرزند حاجی میرزا محمد بن علی اکبربن ابوالقاسم بن محمد مسیح بن کاظم شیرازی است. وی پدر نظام الدین حکمت مشارالدولهاست که کفیل وزارت فرهنگ ایران (4- 1303 هجری شمسی) بوده است. رجوع به از سعدی تا جامی ص ب مقدمه شود
زرین کمر. یکی از حکمرانان رویان و رستمدار ازسلسلۀ پادوسیان معروف به گاوباره. از 351 تا 386 هجری قمری حکم راند. رجوع به حسام الدوله زرین کمر شود
حسین بن علی صفناقی حنفی. شارح هدایۀ مرغینانی بنام ’النهایه’ وفات او به سال 710 هجری قمری بوده است. و رجوع به حسین... شود
علی برادر شمس الدین ملک الجبال محمد بن فخرالدین مسعود دوم از ملوک شنسبانی بامیان است. رجوع به حسام الدین غوری شود
کینخواری چنانکه در سفرنامۀ مازندران و استرآباد رابینو ص 80 آمده است. رجوع به حسام الدوله کینخواری شود

لغت نامه دهخدا

اساس الدین

(اَ سُدْ دی)

او راست: قره فی الافتتاح که در آن مسائل مهمه را گرد آورده است بسال 868 هجری قمری (کشف الظنون) ، سرینهای مردم. (غیاث). سواءه: زن قدری زهر در ماشوره نهاد یک جانب در اسافل برنا... (کلیله و دمنه) ، شتران ریزه. (منتهی الارب). شتران خرد، عبل الاسافل، ضخم الفخذین و الساقین.
- اسافل اعضاء، سواءه.
- اسافل ناس، ادانی. سفله

او راست: قره فی الافتتاح که در آن مسائل مهمه را گرد آورده است بسال 868 هجری قمری (کشف الظنون) ، سرینهای مردم. (غیاث). سواءه: زن قدری زهر در ماشوره نهاد یک جانب در اسافل برنا... (کلیله و دمنه) ، شتران ریزه. (منتهی الارب). شتران خرد، عَبل الاَسافل، ضخم الفخذین و الساقین.
- اسافل اعضاء، سواءه.
- اسافل ناس، ادانی. سَفَله

لغت نامه دهخدا

امین الدین

(اَ مِ)

ابن شیخ کریم و برادربزرگ منشی فداحسین (قرن 13 هجری). به اردو و فارسی شعر میگفته و او راست رسالۀ ’نثر بهار’. از اوست:
نوبهار اینک چو حسن گلرخان رنگین اداست
نرگس شهلا برنگ ما سراپا چشمهاست
ساقیا از جانب ماتشنگان غفلت چراست
فصل گل آمد شراب و شیشه و ساغر کجاست ؟
(از تذکرۀ روز روشن چ تهران ص 83)
نصر یا نصیر یا ناصر. جد دوم حمدالله مستوفی که مدتی سمت استیفای عراق را داشته و بعد از آن شغل کناره جسته و بزهد و عبادت پرداخته است. (از تاریخ مغول عباس اقبال ص 523) (از نزهه القلوب چ لیدن ص 48)
امیر امین الدین، پسر شهاب الدین فضل. از سرداران و ملازم سلطان ابوسعید بهادر بود. (از حبیب السیر چ خیام ج 3 ص 356). رجوع به سربداران شود
فضل بن علی فضل هبری، ملقب به امین الدین و مکنی به ابوعلی. از مشاهیر محدثان و مفسران و فقهای قرن ششم هجری است. رجوع به ابوعلی... شود
جبرئیل بن شیخ صالح بن قطب الدین، پدر شیخ صفی الدین اسحاق، سرسلسلۀ صفویان است. رجوع به حبیب السیر چ خیام ج 2 صص 412- 414 شود

لغت نامه دهخدا

امام الدین ابویزید

(اِ مُدْ دی اَ یَ زی)

مولانا امام الدین ابویزید، از دانشمندان روزگار سلالۀ آق قویونلو و معاصر جلال الدین دوانی بود. وی در زمان یعقوب میرزا در شیراز درگذشت. (از حبیب السیر چ طهران جزء چهارم از ج 3 ص 389)

لغت نامه دهخدا

سنام الدین

بنلاد دین

فرهنگ لغت هوشیار

امین الدین

آنکه در دین امانت نگاه دارد کسی که دین خدا را چنانکه هست بمردم آموزد، ولی کامل و مرشد راه دان ای امین الدین ربانی بیا کز امانت رست بر تاج ولوا. (مثنوی)

فرهنگ لغت هوشیار

امام الهدی

پیشوای هدایت مقتدای راه راست

فرهنگ لغت هوشیار

معنی امام الدین - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما